Η θρησκευτική και κοινωνική δομή ενός τόπου που στηρίζεται σε υγιείς θεσμούς και κανόνες μα και στους αποδεκτούς από όλους άγραφους νόμους (τα έθιμα) ομορφαίνει τη ζωή των κατοίκων του και συμβάλλει στην ήρεμη, την ειρηνική και την αδελφική καθημερινότητά τους.
Σε πολλές κοινωνιές ξεχωρίζουν ορισμένα μέλη που με την ευρηματικότητα, την ευφυία, τις πρωτότυπες επινοήσεις τους στο κοινωνικό και καλλιτεχνικό γίγνεσθαι μα και με πολύ κόπο και μεράκι δίνουν πνοή προόδου και αναπτυξης.
Και πολλές φορές δεν διαθέτουν καθόλου κεφάλαια… Φτάνουν κάποιες πέτρες από τα βουνά που λαξεύτηκαν με το κατσακόνι του ήλιου, της βροχής και το αιώνιο της πνοής του ανέμου. Φραγέλιο* Πετρώματα από τα βάθη της σπηλιάς στολισμένα με σταλακτίτες και σταλαγμίτες ογκώδεις βράχοι του γιαλού με παράξενα και όμορφα σχήματα και βαθιές τρύπες άλλες θαλάμια χταποδιών και σμερνών και άλλες μικρότερες αποτέλεσμα της αέανης πάλης του βράχου με το κύμα..
Οι λαξευμένες πέτρες γίνονται όμορφα τοιχία διαχωριστικά ή αντιστήριξης. Τα πετρώματα της σπηλιάς στολίζουν πλατείες κι άλλους κοινόχρηστους χώρους. Οι βράχοι της θάλασσας, τοποθετημένοι σε περίοπτες σθέσεις φιλοξενούν στις τρύπες τους μικρά και μεγαλύτερα ποώδη λουλούδια που δεν απαιτούν ακριβή ζωή…
Μα και οι γείτονες πετρωτοί λόφοι μετατρέπονται σε άλση χωρίς έξοδα ούτε πολλούς κόπους. Αρκούν: λίγο χώμα και ανάμεσα στα χαράκια και στις σχισμές τους και λίγο νερό για να στηριχθούν φυτώρια κυρίως πιτύων και χαρουπιάς. Και κείνα με τις καλύπτρες των ριζών τους θα “σκίσουν” του χαρακιού τα σωθικά και θα στερεωθούν στο φρούδι του γκρεμού σαν την “ΑΓΡΙΟΣΚΙΑ” του Μανόλη Μιαουδάκη**
Και το “άγονο” όπως το χαρακτήριζαν οι μη διορατικοί αυτό τμήμα της γης και οι ξερόβραχοι… θα χαίρονται με τα χάδια του ανέμου και το καθημερινό γλέντι από τα τραγούδια του κοτσιφιού, του σπίνου, της καρδερίνας και άλλων ωδικών πουλιών ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων μα και με το “κατσάραπο” των αγρικών που φιλοξενούνται στις ρίζες των δέντρων και στις τρύπες των βράχων.
Πλούτος πανίδας και χλωρίδας χωρίς κόπους, χωρίς έξοδα· μόνο με τον σεβασμό του ανθρώπου προς τη φύση. Και η χλωρίδα αυτή θα “καταπίνει” τα δηλητηριώδη αέρια που η σύγχρονη πρόοδος δημιουργεί και θα εκπνέει ζωογόνο οξυγόνο. Αυτή είναι η φύση, η μάνα γη.
Σωροί τώρα από φθαρμένους τροχούς έξω από τα βουλκανιζατέρ. “Άχρηστοι” νομίζεις. Μα η πολυμήχανη καλλιτέχνις τους ανάγκασε να ξεκουράζουν τα μάτια τους και να γαληνεύουν την ψυχή. Άλλοι ο ένας πάνω στον άλλο αφού στιλβώθηκαν έντεχνα, περιμετρικά έγιναν πανέμορφες γλάστρες και φιλοξενούν λουλούδια.
Μικρότεροι, κομμένοι στα δύο έγιναν γλάστρες – καλάθια και κρεμάστηκαν ψηλά στις εισόδους και στο ταβάνι κοινοτικών κτηρίων που μετατράπηκαν σε παιδότοπους αφού στολίστηκαν με όμορφες τοιχογραφίες έμπειρων καλλιτεχνών και εξοπλίστηκαν με πολλά παιχνίδια για απασχολούνται και να κοινωνικοποιούνται τα παιδιά της περιοχής· και άλλες γλάστρες – στεγανά καλάθια κρεμάστηκαν εδώ κι εκεί και με καθαρό νερό που ανανεώνεται αυτόματα τακτικά έγιναν των πουλιών ποτήρια…
Αμιλλώνται στο χωριό μας Στέρνες Δήμου Γόρτυνας νέες, ώριμες μα και πολύ ώριμες κοπέλες… και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στις δραστηριότητες αυτές όλες προκομμένα, ακούραστα, αγόγγυστα, ανιδιοτελώς.
Μα τα νήματα αυτών των προσπαθειών τα κινεί πάντα η πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών η κυρία Ειρήνη Μαλλιαράκη – Τσατσάκη. Επικουλούν επαναλαμβάνω όλες οι κοπέλες του χωριού ακούραστες με την ευλογία του αιδεσιμότατου παπά – Γιάννη Σκουλά που με το χαμόγελο και τον ευγενικό τρόπο παρακινεί, ευλογεί και βοηθάει. Και η συμμετοχή του δημάρχου μας κου Κοκολάκη και της αντιδημάρχου του δημοτικού διαμερίσματος “Κόφινα” που υπάγεται το χωριό μας κας Χατζάκη – Σφακιανάκη στα κοινωνικά και δρώμενα είναι σημαντικός ο λόγος αλληλοσεβασμού θεσμών και πολιτών.
Στα εγκαίνια του παιδότοπου στις τοπικές γιορτές και στις άλλες εκδηλώσεις, στις ιερές τελετές ακόμα και στα εξωκλήσια πάνω στα βουνά πάντα παρόντες. Και στο τέλος “μεταξύ τυρού και αχλαδίου…” επιλύονται και κάποια τοπικά προβλήματα.
Όλα αυτά μας αναγκάζουν να παραδεχτούμε πως πολύ σωστά οι επτά σοφοί της Αρχαίας Ελλάδα όταν και με πολλούς φιλόσοφους της εποχής θέλησαν να ασπασθούν την πιο σωστή γνώμη στο θέμα που τους απασχόλησε στο ανάκτορο του Περίανδρου του Κορίνθου “ποια πόλη – κράτος έχει την καλύτερη διοίκηση” συμφώνησαν με την γνώμη του Σκύθη φιλόσοφου Ανάχαρσις: Καλύτερη διοίκηση έχει η πόλη-κράτος “Εν η τοις μεν πονηροίς ούκ έξεστι άρχειν τοις δ’ εσθλοίς ουκ έστι μη άρχειν”.
* Τίτλος μιας ενότητας αναγνωστικού παλαιότερων ετών
** Βλ. το πρώτο ποίημα της ποιητικής συλλογής του λογοτέχνη Μανώλη Μιαουδάκη “ΦΥΛΛΑ ΚΑΙ ΦΤΕΡΑ” σελ. 9