Στη ζωή όλα συμβαίνουν εδώ και τώρα, ενισχύοντας την αίσθηση ότι δεν βρισκόμαστε σε ένα ονειρώδες αλλού, σε ένα φανταστικό κάπου. Ζούμε αναδεικνύοντας την πολυπλοκότητα και τη ρευστότητά μας, αλλά και τονίζοντας την αδυναμία να ξεφύγουμε από μικρές και μεγάλες στιγμές ή να παρέμβουμε δραστικά σ’ αυτές.
Η προσωπική μας νίκη απέχει ελάχιστα από την προσωπική μας συμφορά.
Χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε αμφότερα με επίγνωση και αξιοπρέπεια, μαθαίνοντας από τα πάντα γύρω μας και ιδιαίτερα για το μυστικό των σιωπηλών μας φόβων. Την απειλή της δέσμευσης, της συμβίωσης, της αντιπαράθεσης, της ανησυχίας, της απώλειας, της επιβίωσης έως και την ενατένιση της φθίνουσας πορείας μας.
Ως ζωντανοί οργανισμοί, με καθημερινή προσπάθεια, μεριμνούμε για την προσωπική μας συναισθηματική και κοινωνική εξέλιξη. Επιδίωξη η δυναμική της ταυτότητάς μας να μην χάσει το δρόμο της στην έλλειψη απαντήσεων στις ερωτήσεις μας.
Μορφή κατακλυσμού οι σκέψεις μας. Το άπιαστο μας στοιχειώνει. Οι μεγάλες απορίες των πιο μεγάλων ερωτηματικών και των ακόμη μεγαλύτερων κενών παύουν την προοπτική της αθανασίας.
Κάπως έτσι, όμως, κερδίζουμε την ελευθερία σε κάθε μορφή τραγικών ερωτηματικών και διαιώνιων προσπαθειών της αιωνοποίησής μας, γιατί κι ο χρόνος δική μας επινόηση είναι και μας κάνει να μπερδεύουμε τον αόριστο με τον παρατατικό, το χθες με το αύριο, το σήμερα με το ποτέ ξανά.
Είμαστε αυτό που μπορέσαμε να γίνουμε. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο κι αυτό είναι το μεγαλείο που σώζει το σαρκίο μας από το κτήνος των φόβων και της άγνοιάς μας, γιατί η ζωή είναι εδώ και απαιτεί την απόλυτη προσοχή μας όσο ανασαίνουμε, όσο αντέχουμε, όσο αντιστεκόμαστε, όσο βαδίζουμε, όσο σκαρφαλώνουμε, όσο πέφτουμε, όσο ερωτευόμαστε, όσο πεθαίνουμε. Τότε ο μέλλοντάς μας θα είναι διαρκείας.
*Η Κατερίνα Δερμιτζάκη είναι ποιήτρια