Σε όλη την ιστορική κωμόπολη επικρατεί “παγωνιά”. Συγγενείς, φίλοι, συγχωριανοί είναι μουδιασμένοι. Δεν το χωρά ο νους τους. «Πώς έγινε πάλι αυτό το κακό» διερωτώνται σε κατάσταση σοκ. Έχουν χάσει τα λόγια τους.
Στο Κέντρο Υγείας Ανωγείων γίνεται το αδιαχώρητο. Στην περιοχή σπεύδουν ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις καθώς και ο Γενικός Περιφερειακός Αστυνομικός Διευθυντής Κρήτης, υποστράτηγος Αντώνης Ρουτζάκης, ο οποίος είχε χειριστεί και τη φονική συμπλοκή προ τριετίας.
Γίνονται επαφές με το δήμαρχο Σωκράτη Κεφαλογιάννη και άλλους παράγοντες του τόπου για τη διαχείριση αυτής της εξαιρετικά δύσκολης κατάστασης. Ο φόβος για την επόμενη ημέρα τους κυριεύει. Οι εκκλήσεις όλων συνιστούν ψυχραιμία και στήριξη των δύο οικογενειών.
Το σπαρακτικό μοιρολόι της μητέρας του 30χρονου Γιώργου Ξυλούρη «σκίζει» τη σιγαλιά της νύχτας.
Οι λυγμοί της μάνας λυγίζουν και πέτρες. Το ίδιο και τα δάκρυα-φωτιά της γυναίκας του που μένει πίσω με δύο μωρά παιδιά στην αγκαλιά. Συγκλονίζει ο θρήνος της μικρής του αδερφής. «Πού φηνεις τον πατέρα σου πρωτότοκε μου, μα και τη μάνα σου μπαξέ μου. Σε κλαίει μες στο σπίτι καντιφέ μου . Κανείς δεν το πιστεύει δα άρχοντα μου.
Πώς μες στον Άδη κατεβαίνεις αναπνιά μου… τη μικρή αδερφή σου δα αδερφέ μου, τη γλίτωσες απ’ το θάνατο καλέ μου, μα εγώ δεν έκανα χαρά μου πράμα να σε γιαγύρω αναπνιά μου… Που ήσουνα ο πρώτος άνδρας του σπιτιού χαρά μου του κιτρογιωργη εγγονός αναπνιά μου… Γιώργη μας».
Την ίδια ώρα μια άλλη οικογένεια θρηνεί το δικό της νεκρό. Ο Λευτέρης Καλομοίρης άφησε πίσω γυναίκα και παιδιά που πενθούν για τον άδικο χαμό του. Συγκινεί η μαντινάδα που του αφιερώνει ο ένας από τους γιους του. «Ό,τι αξίζει δε μπορεί ο χρόνος να το θάψει, θα έρθει καιρός που η φλόγα ντου, στον ουρανό θα λάμψει. Καλό ταξίδι πατέρα».