Ο άνθρωπος που φλέγεται από τον πόθο της κατάκτησης του ουρανού, οφείλει να κάνει ορισμένες θυσίες χωρίς θυσία τίποτα δεν κατακτάται. Στην θύμησή μου τούτη την στιγμή έρχονται δύο νέοι άνθρωποι. Ο πλούσιος νέος που όπως είπε στον Ιησού ποθούσε να γίνει μέτοχος τns Βασίλειας των ουρανών.
Όταν όμως ο καρδιογνώστης Κύριος του ζήτησε να κάνει μία θυσία, να θυσιάσει δηλαδή τα γήινα υπάρχοντά του και να Τον ακολουθήσει, αυτός έφυγε περίλυπος και χάθηκε μέσα στους πολλούς. Δυστυχώς δεν καταφέραμε να μάθουμε ούτε το όνομά του (Λουκ. ιη’ 23).
Ο δεύτερος νέος είναι ο άσωτος υιός. Αυτός, αν και άσωτος, στάθηκε ηρωικά και κατάφεφε να κάνει την μεγάλη υπέρβαση, να θυσιάσει τον κόσμο με τα ψεύτικα αγαθά του και να ξανα βρεθεί κοντά στον πατέρα του και να ξαναγίνει μέτοxos των αγαθών αυτών, που ο άλλος νέος δεν το κατάφερε. Παγιδεύτηκε στα αγαθά του κόσμου.
Αδελφοί μου. Αυτός που ποθεί να γίνει μέτοχος των ουρανίων αγαθών, οφείλει να κάνει ορισμένες θυσίες. Πρέπει ν’ απαρνηθεί τον κόσμο αυτό, όπως έκαναν όλοι οι Άγιοι της Εκκλησίας μας. Να θανατώσει τον παλιό αμαρτωλό εαυτό του. Δηλαδή την αμαρτωλή και άταχτη ζωή του, να μετανοήσει ειλικρινά, και να ατενίσει προς τον ουρανό, κόβοντας οριστικά κάθε σχέση με το αμαρτωλό του περιβάλλον.
Αυτό που στη γλώοσα της Εκκλησίας καλείται “συναίσθηση” και είναι το πρώτο και μεγάλο άλμα για τον ουρανό. Ο άσωτος υιός πήρε ήδη την μεγάλη και ηρωική απόφαση και κέρδισε τα αγαθά του ουρανού. Ενώ οι δειλοί και αναποφάσιστοι θα παραμείνουν εδώ στη γη, χάνοντας για πάντα τον ουρανό και τα αγαθά του. θυσία, λοιπόν, μετάνοια, εξομολόγηση, Θεία Κοινωνία, οδηγούν με σιγουριά στον ουρανό. Toυς νικητές περιμένει ο αθλοθέτης Κύριος για να τους στεφανώσει με το αμάραντο στεφάνι της νίκης.
Εμμανουήλ Λιοδάκη, ιεροκήρυκος