Το μίσος, είναι ένα φοβερό εμπόδιο που επίμονα κλείνει τον δρόμο που οδηγεί στον ουρανό. Το μίσος ακόμα, μπορούμε να πούμε ότι ομοιάζει με ποτήρι που είναι γεμάτο με δηλητήριο που δηλητηριάζει την ψυχή των άλλων, αλλά δηλητηριάζει και αυτόν που το έχει.
Ενώ η αγάπη είναι το σωτήριο φάρμακο και σ’ αυτόν που την έχει. Ενώ, η αγάπη είναι το σωτήριο φάρμακο και σ’ αυτόν που την έχει, αλλά και στους άλλους που την απολλαμβάνουν. Το φοβερό αυτό πάθος του μίσους που αναφέραμε πιο πάνω, δεσμεύουν και στενεύουν την καρδιά εκείνου που το έχει μέσα του. Η αγάπη όμως του Χριστού όταν ο άνθρωπος την έχει στην καρδιά του, ελευθερώνει και διερύνει την καρδιά. Όσοι όμως έχουν το πάθος του μίσους και συνεχίζουν να το καλλιεργούν, πρέπει να ξέρουν ότι αυτό θανατώνει και την ψυχή και το σώμα.
Διάβασα κάπου ότι, αυτός που μισεί κάποιον, το μίσος τον οδηγεί πολλές φορές στον θυμό. Ότι, ένας απλός θυμός σκοτώνει 12 εκατομ. κύτταρα. Η αγάπη όμως πάντα ζωογονεί. Ναι. Νεκρός είναι αυτός που μισεί γιατί αμαρτάνει και η “αμαρτία θάνατο γεννά” (Ρωμ.s’ 23). Aυτός λοιπόν που έχει αγάπη προσφέρει και στον εαυτό του και στους άλλους ζωή. Ο Ιωάννης ο Θεολόγος μας λέει ότι “αυτός που αγαπά και αγαθοποιεί, εκ του Θεού έστιν ο κακοποιών ουχ εώρακε τον Θεόν” (Γ’ Ιωάν. 11). Γι’ αυτό, όποιος θέλει ο δρόμος του να είναι ανοικτός προς τον ουρανό, θα πρέπει “να μην μιμείται το κακόν, αλλά το αγαθό” (Ρωμ. ιβ’ 21).
Όποιος έχει μίσος και εκδικείται, σίγουρα μια μέρα, έστω και παραδειγματικά θα πέσει στα χέρια του Θεού και αλλοίμονο. Είναι “φοβερόν το εμπεσείν εις χείρας Θεού ζώντος”! ( Εβρ.ι’ 31). Αυτό επισημαίνει και ο ψαλμωδός όταν μας λέει: “Λάκκον ώρυξε και ανέσκαψεν αυτόν και εμπεσείται εις βόθρον ον ειργάσατο επιστρέψει ο πόνος αυγτού εις κεφαλήν αυτού και επί κορυφήν αυτού η αδικία αυτού καταβήσεται” (Ψαλμ. ζ’ 16-17). Γι’ αυτό οφείλουμε να προσέξουμε όλοι: “Ο ήλιος μη επιδυέτω επί τω παροργισμών ημών…” (Εφεσ. δ’ 26).
Αδελφοί μου. Εάν στις καρδιές όλων μας βασιλεύει η αγάπη, δεν θα είχαμε φόβο από ληστείες, φόβο από αρπαγή, από βία, γιατί “η αγάπη τω πλησίον κακόν ουκ εργάζεται (Ρωμ. ιγ’ 10), αλλά ενωμένοι και αγαπημένοι θα οδοιπορούσαμε προς τον ουρανό, δοξάζοντας “Πατέρα, Υιόν και Άγιον Πνεύμα.
Εμμ. Λιοδάκη, ιεροκήρυκος