Είχε εγκαινιαστεί πανηγυρικά το 2014 και όχι άδικα είναι αλήθεια.
Βρίσκεται σε ένα εξαιρετικό σημείο, όντας ένα φοβερό μπαλκόνι για τη θάλασσα, φάτσα στο λιμάνι του Ηρακλείου, είναι κομμάτι των Ενετικών Τειχών άρα και δείγμα της μακραίωνης ιστορίας της πόλης. Μέχρις εδώ όλα καλά.
Η πύλη Σαμπιονάρα, για την οποία γίνεται ο λόγος, πολύ γρήγορα, άρχισε να εμφανίζει τα γνωστά σημάδια εγκατάλειψης. Και πολύ γρήγορα επίσης, μπλέχτηκε στον γνωστό κυκεώνα αρμοδιοτήτων και γραφειοκρατίας. Ήδη από το 2016 (!) η πύλη έχει απασχολήσει με αρνητικό τρόπο την επικαιρότητα στα τοπικά σάιτ, για την απελπιστική εικόνα που παρουσίαζε και παρουσιάζει.
Η τότε αντιδήμαρχος Πολιτισμού Αριστέα Πλεύρη είχε επικαλεστεί την μη αρμοδιότητα του Δήμου, καθώς ακόμα και για την αντιγκράφιτι επίστρωση στο έργο, χρειαζόταν έγκριση από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο.
Στο δε κομμάτι του καθαρισμού του μνημείου, είχε τοποθετηθεί πρόσφατα ο νυν αντιδήμαρχος Καθαριότητας Νίκος Γιαλιτάκης τονίζοντας ότι η αρμοδιότητα ανήκει μεν στην Εφορία Αρχαιοτήτων, ωστόσο τα συνεργεία του Δήμου καταβάλλουν προσπάθειες ώστε να καθαρίζουν και τα σημεία αυτά, όπως διαπιστώσαμε και ιδίοις όμμασι.
Αυτό βέβαια είναι παραπάνω από προφανές ότι δεν φτάνει.
Και έχουμε φτάσει χρονικά στο σημείο, που ελπίζουμε να ξεμπλοκάρει επιτέλους όλη αυτή την κατάσταση.
Έχουμε ήδη κάνει τα σχετικά ρεπορτάζ για τα πολλά και διαφορετικά σημεία που επηρεάζονται από την σύμβαση της παραχώρησης των Ενετικών Τειχών από το υπουργείο Πολιτισμού στον Δήμο Ηρακλείου και βέβαια η πύλη Σαμπιονάρα είναι ένα ακόμα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Μαζί με το ξεμπέρδεμα των αρμοδιοτήτων, έρχεται και η μεγάλη ευθύνη για τον Δήμο, ώστε να τερματίσει την εγκατάλειψη που κυριαρχεί στα μνημεία και αποτελεί δυστυχώς πια κανονικότητα (sic) αναπόδραστη.