- Θυμάσαι ‘κείνους τους καιρούς
που κάνανε καντάδες
και λέγανε στις κοπελιές
τη νύχτα μαντινάδες;
- Θυμάσαι ‘κείνη τη νυχτιά
που ‘ρθα στη γειτονιά σου,
παρέα με τον έρωτα
να κλέψω την καρδιά σου;
- Μ’ ένα γλυκόλαλο βιολί
άρχισα τις καντάδες
και σου ‘λεγα γλυκόλογα
μ’ όμορφες μαντινάδες.
- Δεν τις ξεχνώ, αγάπη μου,
ποτέ τις μαντινάδες,
που σου ‘πα εκείνες τις βραδιές
στις πρώτες μου καντάδες:
- Ήλιε μου, όταν σ’ είδανε
τα μάτια τα δικά μου,
μου σάλεψαν τα λογικά,
σταμάτησε η καρδιά μου!
- Είχα ορκιστεί, μικρούλα μου,
να μην ξαναγαπήσω,
μα γίνεσαι η αφορμή
τον όρκο να πατήσω.
- Είπα να πάψω ν’ αγαπώ,
μα βρέθηκες μπροστά μου,
με μάγεψες, με σκλάβωσες,
μεγάλε έρωτά μου.
- Ως σ’ αγαπώ δε σ’ αγαπά
η μάνα που σ’ εγένα,
γιατί ‘χει αυτή κι άλλα παιδιά,
μα εγώ ‘χω μόνο εσένα!
- Πες μου και συ το “σ’αγαπώ”
κι αληθινά σου λέω,
θα γιατρευτώ, δε θα πονώ,
θα γιάνω, δε θα κλαίω.
- Πολλές καντάδες σου ‘καμα,
μέχρι να συγκινήσω,
την άπονή σου την καρδιά
που βρήκα ν’ αγαπήσω.
- Ώσπου μια νύχτ’ αξέχαστη
απ’ τα παράθυρά σου,
πήρα, τρελλός από χαρά,
το πρώτο μήνυμά σου:
- Βιολάτορα μου μερακλή,
έλα και θα τα πούμε
στο τάδε μέρος αύριο,
αν θες να γνωριστούμε.
- και ήρθα και με γνώρισες
και σ’ άρεσα και σένα!
και σφικταγκαλιαστήκαμε
και γίναμε το ένα.
- Όρκους πολλούς εκάναμε,
στην ίδια τη ζωή μας,
να μη χωρίσουμε ποτέ,
μέχρι να βγει η ψυχή μας.
- και όμως εχωρίσαμε
κάποια στιγμή, θυμήσου,
χωρίς αιτία κι αφορμή,
φταίγανε οι γονείς σου!
- Σε μάλωναν, γιατ’ ήσουνα
μόλις δεκαεφτάρα
κι ήμουν κι εγώ στα δεκαεννιά,
φτωχός, χωρίς δεκάρα!
- Πόνεσα και δεν ήθελα,
φως μου, να το πιστέψω,
πως σ’έχανα παντοτινά
κι έπρεπε να τ’ αντέξω
- Ήρθα και στο σοκάκι σου
για δυο στερνές καντάδες
και σου ‘πα γι’ αποχαιρετισμό
δύο μόνο μαντινάδες:
- Αφήνω σου καληνυχτιά,
μηλιά μου με τσι κλώνους,
πάω κι εγώ να κοιμηθώ
με βάσανα και πόνους.
- Με αναμνήσεις θα περνώ
την άτυχη ζωή μου,
ζήσε και συ αγάπη μου
με την ανάμνησή μου!
Σημ.: Το ποίημα δεν αφορά συγκεκριμένα πρόσωπα. Παρουσιάζει τις αντιλήψεις και συμπεριφορές μιας περασμένης εποχής στο θιγόμενο θέμα.
*Ο Μανώλης Ροδιτάκης είναι τ. εκπαιδευτικός και ειδικός πάρεδρος του Παιδαγ. Ινστιτούτου, πτυχιούχος Πολιτ. Επιστημών