Με την απελευθέρωση του Τούρκου εργάτη με το τραχτέρ στον Έβρο οι Έλληνες έδειξαν για μια φορά ακόμη την καταγωγή τους. Και τον πολιτισμό τους. Δεν περιμένουν να δουν δείγματα ανθρωπιάς, από όσους δεν έχουν. Αυτό που περιμένουν είναι να τους διδάξουν την ανθρωπιά οι φίλοι τους και συνεργάτες τους.
Η ανθρωπιά δεν πουλιέται στα παζάρια της Ανατολής. Ούτε διδάσκεται σαν μάθημα σε σχολεία. Αυτό το προοίμιο της ανθρωπιάς δεν το ξέρουν οι Τούρκοι. Όσο κι αν προσπαθούν να δείξουν το αντίθετο, η ιστορία έχει γράψει την πορεία των λαών. Πριν πολλά χρόνια.
Θα αφιερώσω στους Τούρκους τις παρακάτω κρητικές μαντινάδες που είναι η παρακαταθήκη των Κρητικών.
Όπου υπάρχει ανθρωπιά
τα λόγια σταματούνε
γιατί δεν έχουν δύναμη
μ’ αυτήν να συγκριθούνε.
Η ανθρωπιά ΄ναι χάρισμα
σε κείνον που την έχει.
κι όμως υπάρχει ένας λαός
που δεν τηνε κατέχει.
Να μπόρουνα την ανθρωπιά
να τη φωτογραφήσω
να την κρατώ στα χέρια μου
τον κόσμο να γυρίσω.
Κληρονομιά την ανθρωπιά
την δίνει ο γεις στον άλλο
όποιος τη μάθει σαν μικρός
την έχει και μεγάλος.
Δεν την πουλούν την ανθρωπιά
ούτε την καμπανίζουν
εκείνοι που την έχουνε
σε άλλους τη δωρίζουν.
Τιμή δεν έχει η ανθρωπιά
γιατί δεν την πουλούνε
όσοι την έχουν θέλουνε
άλλοι να τηνε βρούνε.
Οι Κρητικοί μιλούσαν 400 χρόνια με μαντινάδες μεταξύ τους. Για να μην καταλαβαίνουν οι Τούρκοι τι έλεγαν. Αυτή είναι η γλώσσα της Κρήτης.
Ζ. Λιναρδάκης